Η μη φυσιολογική ψυχολογία είναι ένας κλάδος της ψυχολογίας που ασχολείται με την ψυχοπαθολογία και την ανώμαλη συμπεριφορά, συχνά σε ένα κλινικό πλαίσιο. Ο όρος καλύπτει ένα ευρύ φάσμα διαταραχών, από την κατάθλιψη έως την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) σε διαταραχές προσωπικότητας. Οι σύμβουλοι, οι κλινικοί ψυχολόγοι και οι ψυχοθεραπευτές εργάζονται συχνά απευθείας σε αυτόν τον τομέα.
Κατανόηση της μη φυσιολογικής ψυχολογίας
Για να κατανοήσουμε την ανώμαλη ψυχολογία, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πρώτα τι εννοούμε με τον όρο "ανώμαλη". Στην επιφάνεια, το νόημα φαίνεται προφανές. μη φυσιολογικό δείχνει κάτι που είναι εκτός του κανόνα.
Πολλές ανθρώπινες συμπεριφορές μπορούν να ακολουθήσουν αυτό που είναι γνωστό ως η κανονική καμπύλη. Εξετάζοντας αυτή την καμπύλη σχήματος καμπάνας, η πλειοψηφία των ατόμων συγκεντρώνεται γύρω από το υψηλότερο σημείο της καμπύλης, που είναι γνωστό ως ο μέσος όρος. Οι άνθρωποι που πέφτουν πολύ μακριά σε κάθε άκρο της κανονικής καμπύλης μπορεί να θεωρηθούν "μη φυσιολογικοί".
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι διαφορές μεταξύ φυσιολογικών και μη φυσιολογικών δεν είναι συνώνυμες με το καλό ή το κακό. Εξετάστε ένα χαρακτηριστικό όπως η νοημοσύνη. Ένα πρόσωπο που πέφτει στο πολύ ανώτερο άκρο της καμπύλης θα ταιριάζει κάτω από τον ορισμό μας της ανώμαλης? αυτό το άτομο θα θεωρείται επίσης ιδιοφυΐα . Προφανώς, αυτή είναι μια περίπτωση όπου η παραβίαση των κανόνων είναι πράγματι καλό.
Όταν σκεφτόμαστε την ανώμαλη ψυχολογία, αντί να επικεντρωθούμε στη διάκριση μεταξύ του φυσιολογικού και του ανώμαλου, εστιάστε αντ 'αυτού στο επίπεδο δυσφορίας ή διαταραχής που μπορεί να προκαλέσει μια ανησυχητική συμπεριφορά.
Εάν μια συμπεριφορά προκαλεί προβλήματα στη ζωή ενός ατόμου ή είναι ανωμαλίες σε άλλους ανθρώπους, τότε αυτό θα ήταν μια «μη φυσιολογική» συμπεριφορά που μπορεί να απαιτεί κάποιο είδος παρεμβάσεων ψυχικής υγείας.
Προοπτικές στην ανώμαλη ψυχολογία
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές οπτικές που χρησιμοποιούνται στην ανώμαλη ψυχολογία. Ενώ ορισμένοι ψυχολόγοι ή ψυχίατροι μπορούν να επικεντρωθούν σε μια ενιαία οπτική γωνία, πολλοί επαγγελματίες ψυχικής υγείας χρησιμοποιούν στοιχεία από πολλαπλές περιοχές για να κατανοήσουν καλύτερα και να αντιμετωπίσουν τις ψυχολογικές διαταραχές.
Αυτές οι προοπτικές περιλαμβάνουν:
- Η ψυχαναλυτική προσέγγιση: Αυτή η προοπτική έχει τις ρίζες της στις θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ. Η ψυχαναλυτική προσέγγιση υποδηλώνει ότι πολλές αφύσικες συμπεριφορές προέρχονται από ασυνείδητες σκέψεις, επιθυμίες και αναμνήσεις. Ενώ αυτά τα συναισθήματα είναι εκτός συνειδητοποίησης, πιστεύεται ότι εξακολουθούν να επηρεάζουν τις συνειδητές ενέργειες. Οι θεραπευτές που υιοθετούν αυτήν την προσέγγιση πιστεύουν ότι αναλύοντας τις μνήμες, τις συμπεριφορές, τις σκέψεις και ακόμη και τα όνειρα , οι άνθρωποι μπορούν να αποκαλύψουν και να ασχοληθούν με μερικά από τα συναισθήματα που έχουν οδηγήσει σε δυσπροσαρμοστικές συμπεριφορές και δυσκολίες.
- Η προσέγγιση συμπεριφοράς: Αυτή η προσέγγιση της μη φυσιολογικής ψυχολογίας επικεντρώνεται σε παρατηρήσιμες συμπεριφορές. Στη συμπεριφορική θεραπεία, η εστίαση είναι στην ενίσχυση των θετικών συμπεριφορών και όχι στην ενίσχυση των δυσπροσαρμοστικών συμπεριφορών. Η προσέγγιση της συμπεριφοράς στοχεύει μόνο στην ίδια τη συμπεριφορά, όχι στις υποκείμενες αιτίες. Όταν ασχολείται με μια ανώμαλη συμπεριφορά, ένας θεραπευτής συμπεριφοράς μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατηγικές όπως η κλασική προετοιμασία και η λειτουργική προετοιμασία για να βοηθήσουν στην εξάλειψη ανεπιθύμητων συμπεριφορών και να διδάξουν νέες συμπεριφορές.
- Η ιατρική προσέγγιση: Αυτή η προσέγγιση της μη φυσιολογικής ψυχολογίας επικεντρώνεται στις βιολογικές αιτίες της ψυχικής ασθένειας, δίνοντας έμφαση στην κατανόηση της υποκείμενης αιτίας των διαταραχών, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει γενετική κληρονομιά, σχετικές φυσικές ασθένειες, λοιμώξεις και χημικές ανισορροπίες. Οι ιατρικές θεραπείες είναι συχνά φαρμακολογικού χαρακτήρα, παρόλο που η φαρμακευτική αγωγή χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με κάποιο είδος ψυχοθεραπείας .
- Η γνωστική προσέγγιση: Η γνωστική προσέγγιση της ανώμαλης ψυχολογίας επικεντρώνεται στο πώς οι εσωτερικές σκέψεις, οι αντιλήψεις και η λογική συμβάλλουν στις ψυχολογικές διαταραχές. Οι γνωστικές θεραπείες επικεντρώνονται συνήθως στη βοήθεια του ατόμου να αλλάξει τις σκέψεις ή τις αντιδράσεις του. Η γνωστική θεραπεία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με μεθόδους συμπεριφοράς σε μια τεχνική γνωστή ως γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT).
Είδη Ψυχολογικών Διαταραχών
Οι ψυχολογικές διαταραχές ορίζονται ως πρότυπα συμπεριφορικών ή ψυχολογικών συμπτωμάτων που επηρεάζουν πολλαπλές περιοχές της ζωής. Αυτές οι ψυχικές διαταραχές δημιουργούν δυσφορία για το άτομο που βιώνει συμπτώματα.
Το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών δημοσιεύεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) και χρησιμοποιείται από επαγγελματίες ψυχικής υγείας για διάφορους σκοπούς. Το εγχειρίδιο περιέχει μια λίστα με ψυχιατρικές διαταραχές, διαγνωστικούς κωδικούς, πληροφορίες για τον επιπολασμό κάθε διαταραχής και διαγνωστικά κριτήρια.
Ορισμένες από τις κατηγορίες ψυχολογικών διαταραχών περιλαμβάνουν:
- Διαταραχές της χρήσης ουσιών
- Διαταραχές της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη και η διπολική διαταραχή
- Διαταραχές άγχους, όπως διαταραχή κοινωνικού άγχους, διαταραχή πανικού και διαταραχή γενικευμένου άγχους
- Νευροαναπτυξιακές διαταραχές, όπως η διανοητική αναπηρία ή η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού
- Νευρογνωστικές διαταραχές όπως το παραλήρημα
- Οι διαταραχές της προσωπικότητας, όπως η διαταραχή της οριακής προσωπικότητας, η διαταραχή της προσωπικότητας και η ιδεοληπτική διαταραχή της προσωπικότητας
Η κατανόηση των ανωμαλιών μπορεί να βελτιώσει τη ζωή
Η μη φυσιολογική ψυχολογία μπορεί να επικεντρωθεί στην άτυπη συμπεριφορά, αλλά η εστίασή της δεν είναι να εξασφαλίσει ότι όλοι οι άνθρωποι θα ενταχθούν σε ένα στενό ορισμό του "κανονικού". Στις περισσότερες περιπτώσεις, επικεντρώνεται στην αναγνώριση και αντιμετώπιση προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία ή βλάβη σε κάποια πτυχή της ζωής ενός ατόμου. Με την καλύτερη κατανόηση του τι είναι "μη φυσιολογικό", οι ερευνητές και οι θεραπευτές μπορούν να βρουν νέους τρόπους για να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ζήσουν πιο υγιείς και πιο ικανοποιητικές ζωές.