Η ακραία διέγερση είναι χαρακτηριστικό τόσο της διπολικής μανίας όσο και της κατάθλιψης

Ψυχική ταραχή που εκδηλώνεται με φρενήρη δραστηριότητα

Η ψυχοκινητική διέγερση είναι μια αύξηση της άσκοπης σωματικής δραστηριότητας που συχνά σχετίζεται με καταθλιπτικά και μανιακά επεισόδια διπολικής διαταραχής. Είναι ένα κλασικό σύμπτωμα που οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέονται άμεσα με τη μανία: ανησυχία, βηματοδότηση, χτύπημα των δακτύλων, χτύπημα χωρίς νόημα ή απότομη εκκίνηση και διακοπή εργασιών. Ενώ η ψυχοκινητική διέγερση μπορεί να πάρει πολλές μορφές και να ποικίλει ανάλογα με τη σοβαρότητα, αποτελεί ένδειξη μιας διανοητικής έντασης που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί και μιας που εκδηλώνεται φυσικά με φρενήρη δραστηριότητα.

Αιτίες ψυχοκινητικής διέγερσης

Ενώ η κατάσταση δεν είναι καλά κατανοητή, αναγνωρίζουμε ότι η ψυχοκινητική διέγερση αποτελεί αναπόσπαστο χαρακτηριστικό όχι μόνο της διπολικής διαταραχής αλλά και άλλων ψυχικών και φυσιολογικών συνθηκών, όπως:

Ψυχοκινητική διέγερση στη διπολική διαταραχή

Τα χαρακτηριστικά της ψυχοκινητικής διέγερσης μπορούν να αλλάξουν, μερικές φορές απαλά, με βάση το είδος του επεισοδίου που αντιμετωπίζει ένα διπολικό άτομο:

Αντιμετώπιση της ψυχοκινητικής διέγερσης στη διπολική διαταραχή

Όταν αντιμετωπίζετε ψυχοκινητική διέγερση, είναι σημαντικό να διερευνήσετε όλες τις πιθανές αιτίες πριν συνταγογραφήσετε τη φαρμακευτική αγωγή για να την αντιμετωπίσετε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη σταθεροποίηση των συναισθημάτων κατά τη διάρκεια μιας κατάθλιψης μπορεί να προκαλέσουν ακραία αγωνία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και αυτοκτονικές σκέψεις.

Σε άλλες περιπτώσεις, ένα γεγονός, συνυπάρχουσα πάθηση ή ασθένεια που δεν σχετίζεται με τη διπολική διαταραχή μπορεί να έχει προκαλέσει την ανταπόκριση. Στο τέλος, είναι σημαντικό να μην κάνετε ποτέ υποθέσεις, είτε είστε το άτομο που ζει με διπολική διαταραχή είτε κάποιος αγαπημένος αντιμετωπίζει τις μερικές φορές ακραίες συναισθηματικές αλλαγές.

Μόλις αποκλειστούν όλα τα άλλα θέματα, η θεραπεία θα επικεντρωθεί στη σταδιακή μείωση του άγχους με τη χρήση φαρμάκων, συμβουλών, τεχνικών αυτοβοήθειας ή συνδυασμού των παραπάνω.

Τα αντισπασμωδικά ή τα φάρμακα που σταθεροποιούν τη διάθεση μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμα κατά τη διάρκεια μανιακής φάσης. Αντίθετα, τα άτυπα αντιψυχωσικά μπορούν συχνά να βοηθήσουν όταν υπάρχει ανάδευση κατά τη διάρκεια ενός καταθλιπτικού επεισοδίου.

Τα φάρμακα κατά του άγχους όπως οι βενζοδιαζεπίνες μπορεί να συνταγογραφηθούν για να βοηθήσουν στη διαχείριση του γενικευμένου άγχους.

Εκτός από τη θεραπεία με φάρμακα, η γνωστική (talk) θεραπεία θεωρείται σημαντική στη διαχείριση των διαταραχών άγχους. Οι τεχνικές αυτοβοήθειας μπορούν να περιλαμβάνουν το διαλογισμό, την άσκηση, τη γιόγκα, τις ασκήσεις αναπνοής, τη μουσικοθεραπεία και την αποφυγή οποιασδήποτε συναισθηματικής σκανδάλης που είναι γνωστό ότι προκαλεί άγχος.

> Πηγές